ΑΠΟΧΕΤΕΥΣΗ

Με τη μεγάλη ανάπτυξη της τεχνολογίας των πλαστικών, σήμερα υπάρχουν πλαστικοί σωλήνες που καλύπτουν όλες τις απαιτήσεις για μια σωστή εγκατάσταση αποχέτευσης. Γι’ αυτό καλύπτουν και την πλειοψηφία των εγκαταστάσεων που γίνονται σήμερα.
Υπάρχουν σε πολλές κατηγορίες ανάλογα με την πρώτη ύλη του πλαστικού που χρησιμοποιείται για την κατασκευή τους, όπως χλωριούχο πολυβινίλιο (P.V.C), πολυαιθυλένιο (P.E), πολυπροπυλένιο κ.λ.π.
Επίσης κατηγοριοποιούνται ανάλογα με την πίεση λειτουργίας που αντέχουν, που είναι ανάλογη με το πάχος των τοιχωμάτων τους.

Έχουν πολλή μεγάλη ποικιλία εξαρτημάτων που κολλιούνται με ειδικές κόλλες, στους διαμορφωμένους συνδέσμους που έχουν στην άκρη τους, έχοντας μορφή ποτηριού Υπάρχουν όμως και συνδέσεις με παρεμβολή ειδικού ελαστομερούς δακτυλίου, με κατάλληλα διαμορφωμένο σύνδεσμο.

Τα στοιχεία που κάνουν επίκαιρη τη διαδεδομένη χρήση τους είναι :

• Το περιορισμένο βάρος τους.
• Ο σύντομος χρόνος τοποθέτησής τους.
• Η λεία εσωτερική επιφάνεια που δυσκολεύει την πρόσφυση στερεών υπολειμάτων.
• Η ελαστικότητα που βοηθά στην εκτόνωση εσωτερικών υπερπιέσεων.
• Η προσαρμοστικότητα σε μη απολύτως ευθύγραμμα τμήματα.
• Είναι κακοί αγωγοί του ηλεκτρισμού.

Επειδή όμως έχουν μεγάλο συντελεστή γραμμικής διαστολής, πρέπει να στηρίζονται ανάλογα, με τρόπο που επιτρέπει να ολισθαίνουν μέσα στο στήριγμα και να υπάρχουν εκεί που χρειάζεται, διαστολικοί σύνδεσμοι. Επίσης πρέπει η μηχανική αντοχή τους να καλύπτει θερμοκρασίες κάτω από τους 0°C, αλλά και τη θερμοκρασία του βραστού νερού που αποχετεύουν οι υποδοχείς από τις κουζίνες, περί τους 95οC. Ακόμη πρέπει να προστατεύονται από την ηλιακή ακτινοβολία.

Για να έχουμε ροή με τη βαρύτητα στα οριζόντια τμήματα των σωληνώσεων, τοποθετούμε τις σωλήνες με κλίση προς το σημείο σύνδεσης με το κάθετο τμήμα. Η κλίση αυτή είναι από 1% μέχρι 5% του μήκους της γραμμής.

Επειδή το δίκτυο μπορεί να φράξει, προκειμένου να έχουμε δυνατότητα για έλεγχο και απόφραξη, τοποθετούμε στόμια καθαρισμού, με πώματα. Τα σημεία που επιλέγουμε είναι, εκεί που αλλάζει διεύθυνση, εκεί που έχουμε πολλές συνδέσεις, στο κάτω μέρος των κάθετων γραμμών, αλλά και στον κεντρικό αγωγό. Ο μηχανοσίφωνας έχει από την κατασκευή τους στόμιο.

Οι συνδέσεις των σωλήνων πρέπει να είναι στεγανές τόσο από τα υγρά όσο και από τα αέρια. Ο τρόπος είναι σχετικός με το είδος του υλικού. Στο σχήμα 4.2 φαίνονται ορισμένες περιπτώσεις σύνδεσης.

Οι κεφαλές των σωλήνων (μούφες), που είναι διαμορφωμένες στο ένα άκρο της σωλήνας και την συνδέουν με την επόμενη, τοποθετούνται πάντοτε αντίθετα με τη ροή των υγρών. Αν τοποθετηθούν σύμφωνα με τη ροή τους, τότε μέρος αυτών θα διαρρέει προς τα έξω. Επόσης πρέπει οι σωλήνες να τοποθετούνται με τέτοιο τρόπο που να περιορίζεται ο θόρυβος από τη ροή του νερού .

Τα σιφώνια ή οσμοπαγίδες τοποθετούνται στο δίκτυο, για να παγιδεύουν τις δυσάρεστες μυρωδιές που δημιουργούνται από τη διάσπαση των διαφόρων οργανικών ουσιών που παρασύρει το νερό. Τα αέρια αυτά που κινούνται ανοδικά θα έφταναν στους Υ.Υ. και από εκεί θα περνούσαν στους χώρους παρουσίας των ανθρώπων. Τα σιφώνια με τη μικρή ποσότητα νερού που κρατούν, δεν επιτρέπουν στα αέρια να περάσουν προς τα πάνω, ενώ επιτρέπουν τη διέλευση του νερού προς τα κάτω.

Είναι διαφόρων τύπων (Σχ. 4.4), καλύπτοντας κάθε ανάγκη της εγκατάστασης, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις όπως στις λεκάνες βρίσκονται ενσωματωμένα.

Αυτά τα σιφώνια που είναι ενσωματωμένα στον υποδοχέα πρέπει να έχουν το ίδιο υλικό κατασκευής.

Η τοποθέτησή τους να μην επιτρέπει την εξάτμιση του νερού που διατηρούν, ακυρώνοντας έτσι τη λειτουργία τους, όπως επίσης και το πάγωμά του σε χαμηλές θερμοκρασίες.

Κατασκευάζονται από διάφορα υλικά. Από μολύβι, ορειχάλκινα με επιχρωμίωση, πορσελάνη, πλαστικό κ.λ.π.

Επειδή κατακρατούν και διάφορες στερεές μη διαλυόμενες ουσίες (τρίχες, στερεοποιημένα λίπη κ.λ.π.) πρέπει να έχουν θυρίδες με τάπα από τις οποίες να γίνεται καθαρισμός, ώστε να μην βουλώνει το δίκτυο.

Κατά κανόνα τοποθετούνται μετά το στόμιο εξόδου του υποδοχέα, με βιδωτά εξαρτήματα που στεγανοποιούνται με λαστιχένιες ροδέλες.

Στο τέλος της εγκατάστασης πριν από τη σύνδεση με τον υπόνομο ή το βόθρο, τοποθετείται σε φρεάτιο ένα μεγάλο σιφώνι που λέγεται μηχανοσίφωνας. Αυτός δεν επιτρέπει στα αέρια του βόθρου ή του υπόνομου να περάσουν στο δίκτυο. Διαθέτει ειδικό στόμιο καθαρισμού του.

Τοποθετούνται μετά τους Υ.Υ. κατακρατώντας μικροποσότητες στερεών για να μην συγκεντρώνονται στο δίκτυο και το βουλώσουν. Κατά διαστήματα τα σιφώνια πρέπει να καθαρίζονται για να αποφεύγεται το βούλωμά τους.

Εκτός από τα παραπάνω σημεία τοποθετούνται και στο δάπεδο, όπου στραγγίζει το νερό που θα βρεθεί εκεί μαζί με μικροποσότητες ακαθαρσιών. Διαθέτουν σχάρα για να περνά το νερό, χωρίς να περνούν μεγάλης διαμέτρου στερεά.

Συνδέονται στο δίκτυο κολλητά ή βιδωτά, ανάλογα με το είδος και την κατασκευή του.

Καλό είναι να τοποθετείται σιφώνι στη βάση της κατακόρυφης στήλης για να περιορίσει την περίπτωση υπερβολικού ελκισμού που στεγνώνει τα σιφώνια των ορόφων.

Στο τέλος της εγκατάστασης και στην έξοδό της για να συνδεθεί με τον υπόνομο, τοποθετείται ο μηχανοσίφωνας για να προαστατεύει την εγκατάσταση από τις οσμές του υπονόμου.

Τα σιφώνια και οι θυρίδες καθαρισμού ενός δικτύου αποχέτευσης που βρίσκονται κάτω από το ύψος του δαπέδου, πρέπει να βρίσκονται μέσα σε φρεάτια, σε θέσεις που να υπάρχει πρόσβαση όταν παραστεί ανάγκη για έλεγχο ή για καθαρισμό. Τα φρεάτια πρέπει να έχουν καπάκι στεγανό που να βγαίνει εύκολα.

Φρεάτια πρέπει να υπάρχουν κάτω από τις κατακόρυφες στήλες και εκεί που συνδέονται οι δευτερεύουσες γραμμές με την κεντρική.

Επίσης αν έχουμε μεγάλα οριζόντια μήκη, μπορούμε να έχουμε ενδιάμεσα φρεάτια που να παραλαμβάνουν τα υγρά περιορίζοντας την ταχύτητα τους. Αυτό γίνεται αν έχουμε κλίση πάνω από 1:20.

Δεν επιτρέπεται να περνούν πολλές σωληνώσεις, όπως επίσης και σωληνώσεις άλλων δικτύων π.χ. ύδρευσης.

Η μεγάλη ποικιλία των αποχετευομένων υγρών, οδήγησε στην ανάγκη για την κατασκευή ειδικών φρεατίων, έτσι ώστε να καλύπτονται οι εξειδικευμένες περιπτώσεις. Στην ουσία πρόκειται για την ανάπτυξη φρεατίων, όπου γίνεται ο διαχωρισμός και η κατακράτηση μέρους της σύνθεσης του λύμματος. Έχουμε λοιπόν αμμοσυλλέκτες, λιποσυλλέκτες, αμυλοσυλλέλκτες, συλλέκτες προϊόντων πετρελαίου κ.α.

Όπως φαίνεται από τα είδη που διαχωρίζονται, πρόκειται για φρεάτια που τοποθετούνται κυρίως σε επαγγελματικούς χώρους.

Η μελέτη της εγκατάστασης, θα πρέπει να λάβει υπ’ όψιν τα απαραίτητα στοιχεία που αφορούν τις δραστηριότητες του χώρου και να υποδείξει το είδος του φρεατίου και το σημείο της εγκατάστασής του.

Η κατασκευή μπορεί να γίνει με οικοδομικά υλικά, μπετόν, τούβλα, τσιμεντόλιθους, κ.λ.π. αφού τσιμενταριστούν και γίνουν λεία και στεγανά. Υπάρχουν όμως και προκατασκευασμένα που μπορούν να τοποθετηθούν.

Πρέπει η κατασκευή τους να γίνει ανθεκτική απέναντι σε διάφορα φορτία που θα κινούνται στο χώρο και μπορεί να τα καταπονήσουν. Επίσης η διαμόρφωση του εσωτερικού τους να είναι τέτοια, που να επιτρέπει την άνετη επιθεώρηση και επέμβαση.

Οι λεκάνες με σωληνώσεις σύνδεσης οδηγούν τα λύματα στις στήλες αποχέτευσης. Το ίδιο γίνεται και με τα ουρητήρια. Όλοι οι άλλοι υποδοχείς που είναι στο λουτρό, συνδέονται με το σιφώνι του δαπέδου και από εκεί συνδέονται με τις κατακόρυφες στήλες. Τα λύματα από τους νεροχύτες μετά το σιφώνι τους, με σωληνώσεις σύνδεσης πηγαίνουν στις στήλες.

Όταν έχουμε να συνδέσουμε Υ.Υ. με DN ίση ή μικρότερη των 75 mm, τότε χρησιμοποιούμε ταυ με κλίση 87ο έως 88,5ο

Το δίκτυο της αποχέτευσης, για να λειτουργεί με πληρότητα και χωρίς προβλήματα, πρέπει ν’ αερίζεται .

Με τον αερισμό :

Απομακρύνονται τα αέρια που έχουν παραχθεί και υπάρχουν στις σωληνώσεις.

Ο αέρας που μπαίνει στο δίκτυο εξισορροπεί τις πιέσεις και δεν επιτρέπει τη δημιουργία υποπιέσεων, που δημιουργούν σιφωνισμό αδειάζοντας τα σιφώνια από το νερό.

Ο αερισμός επίσης συντελεί στο να κρατούνται χαμηλά οι αναπτυσσόμενοι αναερόβιοι μικροοργανισμοί.

Για να υπάρξει κανονικός αερισμός πρέπει :

Κάθε κάθετη στήλη να προεκτείνεται πάνω από τη στέγη.

Αν αυτό δεν επαρκεί τότε εγκαθιστούμε μια δευτερεύουσα γραμμή αερισμού που ξεκινά πριν το μηχανοσίφωνα και συνδέεται ψηλά στη στήλη, πάνω από τις συνδέσεις του τελευταίου ορόφου.

Σε ψηλά κτίρια για να λειτουργήσει ομαλά το σύστημα αερισμού, συνδέουμε την κάθετη στήλη σε κάθε όροφο με μια παράπλευρη στήλη αερισμού.

Έχουμε ακόμη τη δυνατότητα να συνδέσουμε κάθε υποδοχέα ή ομάδα υποδοχέων με ξεχωριστή στήλη αερισμού.

Φροντίζουμε το δίκτυο αερισμού να μην διακόπτεται από την παρεμβολή στοιχείων που μπορεί να διαταράξουν τη λειτουργία του.

Το νερό μετά τη χρήση του, είναι φορτισμένο με συστατικά που κάνουν την παραμονή του επικίνδυνη για την υγειά των ανθρώπων. Μέσα από το δίκτυο αποχέτευσης τα λύματα οδηγούνται στον υπόνομο ή το βόθρο.

Οι σωλήνες που χρησιμοποιούμε για την εγκατάσταση πρέπει να πληρούν τις προϋποθέσεις γι’ αυτό. Να έχουν καλή μηχανική αντοχή, να μην διαβρώνονται, να συνδέονται με στεγανό τρόπο. Να έχουν καλή κλίση και στόμια καθαρισμού τους σε καίρια σημεία.

Η ύπαρξη των σιφωνιών δεν επιτρέπει να υπάρξουν δυσάρεστες οσμές στον κατοικήσιμο χώρο. Τοποθετούνται μετά τους υποδοχείς και με μικρά τμήματα σωλήνων συνδέονται με τις κύριες γραμμές.

Το δίκτυο αερίζεται για να λειτουργεί χωρίς, προβλήματα υποπιέσεων.

Τοποθετούμε φρεάτια για να ελέγχουμε και να παρεμβαίνουμε όταν χρειαστεί, αλλά και για να περιορίσουμε την ταχύτητα των υγρών, σε μεγάλου μήκους οριζόντια τμήματα. Δεν περνάμε μέσα σ’ αυτά γραμμές από άλλα δίκτυα.

Συμβουλευόμαστε τους κανονισμούς που υπάρχουν, για να δίνουμε λύσεις που εξυπηρετούν την καλή λειτουργία των δικτύων.